O czym mówi dokument Konwencji Ramsarskiej (ang. Ramsar Convention on Wetlands). Jest to najstarsza konwencja poświęcona ochronie środowiska przyrodniczego. Dokument został podpisany 48 lat temu w dniu 2 lutego 1971 roku podczas konferencji w irańskim kurorcie Ramsar nad Morzem Kaspijskim. To międzynarodowy układ, którego pełna nazwa brzmi „Konwencja o obszarach wodno-błotnych mających znaczenie międzynarodowe, zwłaszcza jako środowisko życiowe ptactwa wodnego”. Celem porozumienia jest ochrona i utrzymanie w niepogorszonym stanie obszarów określanych jako „wodno-błotne”, szczególnie populacji żyjących tam ptaków. Do tej pory Konwencję podpisało 169 krajów, w tym Polska (1978).

Strony Konwencji, w tym również Polska, zobowiązane są m.in. do:

- wyznaczenia odpowiednich obszarów w celu włączenia ich do listy obszarów wodno-błotnych o międzynarodowym znaczeniu:

- wdrożenia planowania mającego na celu ochronę obszarów wodno-błotnych umieszczonych na liście;

- racjonalnego użytkowania wszystkich mokradeł;

- współpracy międzynarodowej w zakresie wdrażania Konwencji.

Czym są obszary wodno-błotne? Zgodnie z Konwencją obszarami wodno-błotnymi są „ ...tereny bagien, błot i torfowisk lub zbiorniki wodne, tak naturalne jak i sztuczne, stałe i okresowe, o wodach stojących lub płynących, słodkich, słonawych lub słonych, łącznie z wodami morskimi, których głębokość podczas odpływu nie przekracza sześciu metrów”.  

„Obecnie stronami Konwencji Ramsarskiej jest 169 państw, które wyznaczyły razem 2 293 obszary Ramsar o łącznej powierzchni ponad 225 mln ha”

Do tej pory Polska zgłosiła 16 obszarów Ramsar. Na liście obszarów wodno-błotnych o międzynarodowym znaczeniu zostały opublikowane trzy nowe obszary położone w Polsce: Stawy Przemkowskie (nr na liście Ramsar 2320), Torfowiska Doliny Izery (nr2319) i Ujście Wisły (2321).

     Na terenie Nadleśnictwa Jarocin jednymi z ciekawszych miejsc wodno-błotnych, gdzie topografia terenu kształtowana przez lata, wrysowała na stałe w ten wyjątkowy krajobraz wodne „podkowy” starorzecza są tereny czeszewskich lasów Uroczyska Warta. To jeden z najcenniejszych pod względem przyrodniczym obiektów Wielkopolski. Ten zwarty kompleks leśny położony jest na lewym, południowym brzegu rzeki Warty, u ujścia do niej rzeki Lutyni, na wschód od Nowego Miasta, a na południe od leżącej na przeciwległym brzegu wsi Czeszewo gdzie znajduje się Ośrodek Edukacji Leśnej. Ten wyjątkowy obszar leży w granicach utworzonego w 1994 roku Żerkowsko-Czeszewskiego Parku Krajobrazowego. Rezerwat Czeszewski Las do którego Państwa zapraszamy powstał przez połączenie dwóch mniejszych rezerwatów: Czeszewa (pow. 27,60 ha) oraz Lutyni (pow. 45,58 ha).

     Swą przygodę możecie rozpocząć od odwiedzenia Ośrodka Edukacji Leśnej „Centrum Zarządzania Łęgami” w Czeszewie. Uzyskacie tam wszelkie odpowiedzi na pytania dotyczące lasów łęgowych, starorzeczy oraz występujących tu gatunków roślin i zwierząt. Trasę wędrówki zaplanujemy wykorzystując do tego celu przestrzenny model makiety uroczyska. Opowiemy Wam również w jaki sposób po przez retencjonowanie wody wspieramy siły natury oraz jak monitorujemy zjawiska wodne zachodzące w lesie.

Ten cenny obszar skrywa w sobie cenne ekosystemy lasu łęgowego i grądu ze spontanicznymi procesami ich dynamiki. Zamieszkują go wyjątkowe populacje owadów tj.: kozioróg dębosz, jelonek rogacz, ciołek matowy, łucznik, czy rzemlik kropkowany.

Na terenie rezerwatu Czeszewski Las rośnie wiele drzew o okazałych rozmiarach – do najciekawszych należy uznana za pomnik przyrody grupa 39 starych dębów (do 620 cm obwodu) w oddz. 178a,d. Powierzchniowo dominują zbiorowiska grądów środkowoeuropejskich i łęgów jesionowo-wiązowych, z dużym udziałem starodrzewi, położonych na najniższej terasie rzeki Warty, z zachowanymi starorzeczami z typową dla nich roślinnością. Część terenu jest regularnie zalewana wodami Warty w okresie ich wysokich stanów wczesnowiosennych. Bogata i obfitująca w cenne gatunki flora roślin naczyniowych rezerwatu liczy około 500 taksonów.